เมื่อใจหยุดนิ่ง...สิ่งอัศจรรย์ก็บังเกิด

พอเข้าสู่วันที่สาม ใจของกระผมก็เริ่มสงบ และเบาสบายขึ้น วันนั้นกระผมนั่งนิ่งๆวางใจสบายๆ และนึกว่าเรามีดวงแก้วใสๆอยู่กลางท้อง นั่งไปสักพักใจเริ่มเบา และนิ่งมาก กระผมก็เห็นว่ามีดวงแก้วกลมๆใสๆเหมือนดวงดาวอยู่ในท้องของกระผมจริงๆ กระผมก็มองไปที่ดวงนั้นแล้วก็เอาใจนิ่งๆไปแตะเบาๆที่ดวงนั้น อยู่ดีๆดวงกลมๆนั้นก็ขยายออก ขยายใหญ่มากเท่ากับดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์

ความสุขจากการหยุดนิ่ง

คราวนี้ ผมจึงเริ่มฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่ออีกครั้งอย่างตั้งใจ ทำให้ผมเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น กับสิ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ผมสะดุดใจกับคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ว่า “มนุษย์เราเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้ว่าเราไม่รู้” ผมจึงตามคุณแม่มาวัดพระธรรมกายเพื่อมาแสวงความรู้ที่ผมยังไม่รู้

ผลพลอยได้ของการทำใจหยุดนิ่ง

นับจากกลับจากพนาวัฒน์ในครั้งนั้น ความสำเร็จและอุปสรรค ก็เข้าแถวมาทดสอบกำลังใจ ชักชวนให้หลงในโลกธรรมแปด แต่ขอโทษ...ทำอะไรลูกไม่ได้ เพราะลูกมีครูดีใน DMC ส่งคำสอนตรงถึงบ้านได้ตลอด 24ชั่วโมง เวลาเจออุปสรรค ไม่ว่างานจะยากเพียงใด ลูกจะนั่งสมาธิก่อนลุย สิ่งที่ตามมา คือ บารมีที่เพิ่มขึ้น แม้จะเหนื่อยมาก แต่พอลูกนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็จะมีแฮงใจ๋

ความสุขจากการหยุดนิ่ง

ซึ่งตั้งแต่เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ลูกรู้สึกชีวิตนี้ มีแต่การแข่งขัน ต้องแก่งแย่งกันทุกอย่าง ดูวุ่นวายไม่เหมือนต่างจังหวัดเลย ลูกต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ คือตีสี่ครึ่ง ฝ่าสภาพการจราจรที่คับคั่งเพื่อไปเรียน หนำซ้ำพอ 5โมงเย็น ถึงเวลาเลิกแล้ว ก็ต้องโหนรถเมล์ที่เบียดเสียด กว่าจะถึงบ้านก็หนึ่งทุ่ม ลูกรู้สึกเบื่อ หงุดหงิด เซ็ง จำเจ ไม่มีความสุขเลย

ความสุขอันแท้จริง ที่ได้รับเมื่อใจหยุดนิ่ง

พอหยุดไปเรื่อยๆ จากที่เห็นตัวเองเป็นพระห่มจีวร ในกลางท้อง อยู่ๆก็กลายเป็นองค์พระแก้วใส องค์พระสว่างมาก ผุดซ้อน ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ผมปลื้มมากครับ ผมนั่งปลื้มไปได้สักพัก เสียง สัพเพ…ของพระอาจารย์ก็ดังขึ้น

ไม่มีโจทย์ชีวิตไหนที่ยาก หากใจของเราหยุดนิ่งเพียงพอ

จนกระทั่งลูกรู้สึกว่า ไม่มีโจทย์ชีวิตไหนที่ยาก หากใจของเราหยุดนิ่งเพียงพอ “หยุด” คำเดียวเท่านั้น ไม่ต้องทำอย่างอื่นเลย การทำใจใสๆ หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย ทำทุกวัน ทำอยู่ซ้ำๆ แค่นี้ลูกก็เป็นสุข อยู่เหนือทุกข์ได้เอง จิตใจสูงขึ้น ความคิดเป็นกุศลตลอด ทำให้ใจมีธรรมะมากขึ้น สอนตนเองและคนอื่นได้

ความสุขที่ได้จากการทำใจหยุดนิ่งเฉยๆ

หลังจากนั้น ชีวิตเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง อย่างเวลานอนก็คล้ายๆกับว่า ใจดิ่งเข้าสู่ศูนย์กลางกาย เข้าๆออกๆอยู่อย่างนี้ หลับเป็นสุข ตื่นก็เป็นสุข ทำให้ลูกเข้าใจคำว่า "นอนหลับอยู่ในอู่ทะเลบุญ" ค่ะ...เหมือนชีวิตของเรา ไม่ต้องการอะไรแล้ว ไม่สนใจสิ่งนอกกาย ทั้งๆที่ลูกเคยฟุ่มเฟือย เคยอยากได้โน่น อยากได้นี่ แต่ตอนนี้ไม่อยากแล้ว อยากนั่งหลับตาทำใจเฉยๆแค่นั้น

เราจะทำให้โลกนี้สว่างได้อย่างไร

ผู้ที่เหมาะสมในการทำให้โลกนี้สว่าง คือ ผู้ที่ปราศจากพันธนาการของชีวิต และทำตนให้ถึงจุดแห่งความสว่าง โดยทำใจหยุดนิ่งจนเกิดความสว่างภายใน ซึ่งถ้าทำได้อย่างนี้ใจเราจะเกิดสุขอันไม่มีประมาณ จนอยากจะทำให้ทุกคนมีความสุขไปด้วย เพราะมองเห็นแล้วว่า บนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้มนุษย์เกิดความสุขที่แท้จริงได้ นอกจากการทำใจหยุดใจนิ่ง

หยุด นิ่ง เฉย ทางด่วนในการเข้าถึงพุทธรัตนะ

"การทำสมาธิปฏิบัติธรรม" จะให้ได้ผลดี ต้องวางใจให้สบายๆ ผ่อนคลาย นิ่งๆ นุ่มๆ ละมุนละไมอย่างต่อเนื่อง แล้วใจจะเข้าไปหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย เมื่อหยุดแล้วจะเป็นตัวสำเร็จ ที่ทำให้พบแสงสว่าง พบดวงธรรมและเข้าถึงพระธรรมกายในที่สุด ซึ่งการเข้าถึงพระธรรมกายนั้น ไม่ว่าคนเชื้อชาติใด พูดภาษาอะไร นับถือศาสนาอะไร ถ้าทำอย่างถูกวิธีและต่อเนื่องสม่ำเสมอ ก็สามารถปฏิบัติจนเข้าถึงได้ทั้งสิ้น ดังตัวอย่างบุคคลต่อไปนี้ ที่มีผลการปฏิบัติธรรมอยู่ในขั้นดี มีแววว่าจะเข้าถึงธรรมได้ไม่นานเกินรอ

อย่าทอดธุระกับเรื่องที่สำคัญที่สุด

ไม่ว่าเราจะมีภารกิจทางโลกมากมายขนาดไหนก็ตาม ก็ต้องนั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน เพราะประสบการณ์ภายในมีเงินเท่าไรก็ซื้อไม่ได้ ต้องทำใจหยุดนิ่งอย่างเดียวเท่านั้นและสิ่งนี้ก็ไม่มีใครทำแทนกันได้ ต้องทำด้วยตัวเอง