กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูงสุดครับ
กระผม
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ บุญมา ป้านประดิษฐ์ อาจารย์ประจำภาควิชาวิศวกรรมชลประทาน
, หัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการวิศวกรรมพลังงานและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม , นักวิทยาศาสตร์ดีเด่น ประจำปี
พ.ศ.2552 ด้านพลังงานทางเลือกด้านการนำขยะมาแปรรูปเป็นเชื้อเพลิงพลังงาน
กระผมเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ลูกพระธัมฯพันธุ์แท้ครับ เข้าวัดพระธรรมกายตั้งแต่ปี
พ.ศ.2531 จนถึงปัจจุบัน เป็นเวลา 21 ปีแล้วครับ
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ บุญมา ป้านประดิษฐ์
ในอดีตผมเป็นอาจารย์จนๆคนหนึ่งที่ไม่มีชื่อเสียงอะไรเลย
ตั้งแต่สมัยเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน
ผมติดอันดับแชมป์ขี้เมา คือ เมาไหน เมานั่น เฮไหน เฮนั่น
แต่แล้วผมก็หันหลังให้กับวงเหล้าทันที เมื่อวันหนึ่งมีรุ่นน้องชมรมพุทธฯมาชวนผมไปตักบาตรวันแม่
และเมื่อผมได้ฟังเทปพระธรรมเทศนาของหลวงพ่อ ทัตตชีโว เรื่องโทษของสุรา ท่านบอกว่า“ใครกินเหล้านะ จะโง่ข้ามภพ ข้ามชาติ” ฮู้หู! ผมฟังแล้วสะดุ้งโหยงเลยครับ
หลังจากนั้นเทปธรรมะกี่ม้วนๆ ผมขนออกมาฟังหมดเลย แล้วก็อธิษฐานว่าต่อไปเราจะไม่กินเหล้าอีกแล้ว
บุญส่งผลทันตาครับ การเรียนของผมพุ่งกระฉูด เกรดเฉลี่ยพุ่งไปที่ 3 กว่าๆ พอถึงวันอาทิตย์ ผมก็ตามน้องชมรมพุทธไปที่วัดพระธรรมกาย
ไปช่วยงานที่โรงครัวทุกอาทิตย์
ใน ปี
พ.ศ.2533 หลังจากจบการศึกษาแล้ว ผมได้ไปกราบคุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกา
จันทร์ขนนกยูง ที่ครัวยามา เพื่อขอโอนย้ายมาเป็นอาจารย์ คุณยายท่านก็เมตตารวบมือผมเข้าด้วยกันแล้วก็หลับตา
ท่านบอกว่า “เอ้า…สำเร็จ” หลังจากนั้นอีกเพียงเดือนเดียว 1 ธันวาคม พ.ศ.2533
ผมก็ได้เป็นอาจารย์ได้สำเร็จเป็นอัศจรรย์
ต่อมาเมื่อผมและครอบครัว ได้ทราบข่าวการบังเกิดขึ้นของมหาธรรมกายเจดีย์
เจดีย์แห่งพระรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จะอยู่คู่โลกนานนับพันปี โอกาสทองของชีวิต
ล็อคบุญ ได้เปิดขึ้นแล้วครับ ผมและครอบครัวได้ตัดสินใจ สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวทันที
เป็นจำนวน 5 องค์ โดยจารึกชื่อให้กับบุคคลในครอบครัว คือ ผม-ภรรยา และลูกทั้ง 3 คน โดยร่วมบุญแบบสะสมองค์ละ 1,000 บาท รวมเป็นเงิน 5,000 บาท ไม่น่าเชื่อนะครับว่าอาจารย์จนๆอย่างผม
เงินเดือนตอนนั้น 8,000 กว่าบาท จากที่เริ่มต้นเข้าวัด
ทำบุญได้ครั้งละ 20 บาท จะสร้างพระได้
ผมสร้างพระด้วยความเชื่อมั่นในบุญครับว่า สร้างพระต้องรวยแน่ๆ เพราะผมได้ตัดความตระหนี่ออกจากใจไปแล้ว
จากอาจารย์จนๆที่ต้องวิ่งหางาน แต่พอสร้างพระแล้ว น่าแปลก!ครับ
งานกลับวิ่งมาหาผม และในเวลาเพียง 1 ปี ด้วยจิตใจที่ผมจดจ่ออยู่กับการสร้างองค์พระประจำตัว
ผมสามารถสร้างองค์พระได้เต็มองค์ จะเป็นด้วยสาเหตุใดก็ไม่ทราบ
ภรรยาของผมได้ฝันเห็นบุพการีที่ล่วงลับมาเยี่ยมเยียน จึงได้ร่วมบุญแบบสะสมอีก 5
องค์ และก็สำเร็จเต็มองค์อีกเช่นกัน ต่อจากนั้นผมได้เริ่มบอกบุญองค์พระ ได้ประมาณ
52 องค์
แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับผม ในช่วงเที่ยงคืนของวันหนึ่ง
ขณะที่ผมเดินทางกลับจากการบรรยายที่จังหวัดจันทบุรี ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก
ระหว่างที่รถวิ่งมาบริเวณถนนสาย 345 อยู่ๆก็มี
รถ 10 ล้อ วิ่งสวนเข้ามา ผมหักรถหลบ รถก็ตีลังกาพลิกคว่ำตกลงไปในคูน้ำที่ลึกประมาณ
1 เมตร หงายล้อขึ้นฟ้า ไม่สามารถเปิดประตูรถได้ แต่เดชะบุญประตูหลังของรถ pick
up ได้เปิดออก ผมสามารถมุดออกมาได้ร่วมกับเพื่อนอาจารย์อีก
1 ท่าน คือ ผศ.พงษ์ภวัลย์ ภัทรประภานนท์ ซึ่งภายหลังมายืนอยู่บนถนนแล้ว ก็เอ่ยปากขึ้นด้วยความงงว่า“เรารอดมาได้อย่างไร” ก็คงไม่ต้องแปลกใจครับเพราะโบรชัวร์การบอกบุญองค์พระลอยเกลื่อนอยู่บริเวณริมรถที่คว่ำ
ต่อมาในปี พ.ศ.2540-2542
ผลบุญดังกล่าวได้ส่งผลให้กระผมจากอาจารย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง ได้รับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายพัฒนาและภูมิสถาปัตย์เวลาที่ผมต้องคิดแก้ปัญหาต่างๆในงานที่ผมทำ ก็มีเคล็ดลับง่ายๆ ก็คือ
การนั่งหลับตาเบาๆ เมื่อคิดอะไรไม่ออก
ก็ให้ออกจากความคิดแล้ว ก็จะพบทางออก จากเคล็ดที่ไม่ลับของคุณครูไม่ใหญ่
ที่ทำให้ผมสามารถแก้ปัญหาต่างๆ และสามารถคิดโครงการใหม่ๆที่เป็นประโยชน์ต่อมหาวิทยาลัยและชุมชนได้
อาทิ โครงการเกษตรทฤษฎีใหม่ โครงการผลิตผักอินทรีย์ที่โด่งดังจนคนรู้จัก เวลาที่ผมปลูกผักไป
ก็ไม่ได้คิดอะไรนะครับ ก็จะเอาใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกาย ภาวนาสัมมาอะระหัง พร้อมกับสวดมนต์ไปด้วย
ผมก็หลับตาว่าปลูกผักนี้นะก็ขอให้ผักเจริญงอกงาม
ผมจะได้เอาผักปลอดสารพิษไปถวายพระให้ได้บุญอย่างต่อเนื่อง พอมาถึงโครงการแปรรูปขยะเป็นพลังงาน
ผมก็ใช้วิธีการเดียวกันครับ คือ นึกถึงพระประจำตัวที่ผมสร้างและนั่งหลับตา ความคิดก็ไหลออกมาจากศูนย์กลางกาย
กลายมาเป็น พุทโธโลยี นี่แหละครับ
ทุกครั้งที่ผมต้องพบเจอกับอุปสรรคปัญหาในชีวิต
กระผมจะใช้บุญเป็นที่ตั้งเสมอ โดยจะนึกกราบอาราธนาบารมีธรรมของมหาปูชนียาจารย์และตั้งจิตอธิษฐานนึกถึงบุญ
ที่ได้สร้างองค์พระธรรมกาย ประจำตัว บุญที่ได้จากการช่วยงานพระพุทธศาสนา
เช่น การออกแบบระบบระบายน้ำในวัด ออกแบบรางรับน้ำฝน สภาธรรมกายสากล และงานสร้างแหล่งน้ำในวัดสาขาหลายแห่ง
จนทำให้เกิดปัญญาสามารถแก้ไขปัญหาให้ลุล่วงไปด้วยดี
ในปี พ.ศ.2545 ความอัศจรรย์ในการสร้างองค์พระได้เกิดขึ้นกับคุณแม่ของผม
คุณแม่ป่วยหนัก X-Ray แล้วพบว่า ปอดทะลุเป็นรู ไอเป็นเลือด
หมอคาดการณ์ว่าคงอยู่ได้ไม่นาน ให้ทำใจไว้เลย เพราะท่านอายุมากถึง 80 ปีแล้ว พระอาจารย์ได้แนะนำให้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวทันที
หลังจากนั้นไม่นานก็ได้บังเกิดเรื่องน่าอัศจรรย์ขึ้น นั่นคือ
ปอดที่เป็นรูของคุณแม่กลับหายเป็นปลิดทิ้งและแข็งแรงมาก ซึ่งเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อแต่ก็เป็นความจริงครับ คุณแม่หายดี แข็งแรงขนาดที่ว่า
วันหนึ่งคุณแม่คิดถึงลูกสาวคนที่ 3 มาก จนทนไม่ไหวได้ใช้กะละมัง 0.80 เมตร
แอบว่ายน้ำข้ามฝั่งแม่น้ำเพชรบุรี ซึ่งกว้างประมาณ 30 เมตร
ไปอีกฝั่งหนึ่งได้ ตอนนี้คุณแม่ผมอายุ 92
ปีแล้วครับและผมก็ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้คุณแม่อีก 3 องค์
เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ.2552 ที่ผ่านมา กระผมและครอบครัวได้สร้างองค์พระธรรมกายจารึกชื่อ
พระมงคลเทพมุนี สด จันทสโร ได้สำเร็จอีก 1 องค์ เวลาผ่านไปเพียง 4 วันเท่านั้น
เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้นกับผม นั่นก็คือ กระผมได้รับคัดเลือกเป็นนักวิทยาศาสตร์ดีเด่นด้านพลังงานทางเลือกในด้านการนำขยะมาแปรรูปเป็นเชื้อเพลิงพลังงาน
จากกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของไทย ในวันที่ 5 มีนาคม ซึ่งได้สร้างความภูมิใจในการเป็นศิษย์หลวงปู่
ลูกพระธัมฯ หลานคุณยาย และครอบครัวได้ตั้งจิตอธิษฐาน จะสร้างองค์พระจารึกชื่อ
คุณครูไม่ใหญ่ และคุณยาย อีก 2 องค์ ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2552 ซึ่งเป็นวันคุ้มครองโลกครับ
บุญสร้างองค์พระปิดเจดีย์ครั้งนี้ อ.บุญมา ก็ไม่ขอพลาด
ขอทำแบบเต็มที่เต็มกำลังเลยครับ
ท้ายสุดของจดหมายนี้กระผมใคร่ขอเรียนเชิญให้สาธุชนทั้งหลาย
ผู้มีบุญเป็นที่ตั้ง ได้มีโอกาสสร้างบุญบารมี ในการสร้างองค์พระธรรมกายปิดเจดีย์
ในครั้งนี้ด้วย
หวังอย่างยิ่งว่าประสบการณ์ในชีวิตที่เล่ามานี้จะเป็นประโยชน์และเป็นกำลังใจต่อทุกท่านให้เชื่อมั่นในอานุภาพของพระรัตนตรัยที่ไม่มีประมาณจริงๆครับ
ขอกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงสุด
ผศ.บุญมา ป้านประดิษฐ์ (ลูกพระธัมฯพันธุ์แท้)
